Araçlarımız Amaca Dönüşmesin

Hayatımız boyunca her zaman amaçlarımız olmalıdır. Çünkü amacı olmayan bir kimse, rüzgârında savrulan yaprak misali dalında kalmaz oradan oraya uçuşur. Amaçlarımıza ulaşmamızı sağlayan her türlü alet, binek, sebep ve olaya araç denilmektedir. İnsanların genelinin hataya düştüğü yer 'Amaç' ile 'Araç' ı karıştırmalarıdır.
Araç, amaca ulaşmak için kullanılan alet veya sebeptir. 
Amaç ise varılması hedeflenen nihayettir. 
Maalesef ki iyi ile kötünün anlaşılmadığı, gerçeğin ve yalanın ayırt edilmediği bir dönemde araçlarda amaç haline gelmeye başladı. 
Aslında bugünkü sorunlarımızın çoğunun kaynağı, araç olarak kullanmaya başladığımız şeylerin zamanla amaç haline dönüşmesidir. 

Bunun sonucunda özümüzden uzaklaşmaya, ne yapacağını bilememe ve hatta bazı psikolojik sorunlar oluşmaya başlandı. 
Rabbimizin rızası asıl amaç olmalı iken kişinin konforu, bulunduğu konumu, aldığı takdir, alacağı para ve birçok şeye duyduğu hayranlığı amaç olmaya başlayınca hayatın anlamı değişmeye başlandı. 
Ve ortaya " anlam arayışı veya anlam yükleme" sorunu çıkmaya başlandı. Hayatın anlamı yitirildiğinde, bitmişlik sendromları başladığında, hayata yanlış manalar yüklendiğinde işte o zaman insan için bunalım başlıyor. Çünkü amaç haline gelen araçların bir süre sonra anlamsız olduğu fark ediliyor.  Daha sonra bunun gibi birçok araç amaç haline getiriliyor. 
Sonunda kişi amaçsız, anlamsız bir hayatla mücadele etmek zorunda kalır. 
Hiç bir şeyden keyif alamaz ve tatminsizlik girdabına düşer. 
Ve sonu hüsrana giden bir hayat rutininde mutsuzluk fırtınaları yaşar. 

Amaçlara dönüştürdüğümüz araçlara örnek verirsek;
Bir öğrencinin gayesi Allah rızası için mesleğini eline alıp topluma fayda sağlamaktır. Zor durumda olan bir kişiye koşup umut olabilmektir. Öğrenci aldığı eğitimi bir araç olarak görmeli ve aldığı eğitimle kibirlenmemelidir.

Seyahat, gezmek, görmek kişisel gelişimimize katkı sağlarken bugün maalesef ki sosyal medyada içerik sağlama amaç haline geldi. Ve bu sebepten dolayı gezemedik, göremedik, hissedemedik ve dokunamadık.

Bir öğretmenin amacı öğretme merkezli olmalıdır. Öğretmenin ne anlattığı değil, öğrencinin onu öğrenmesidir önemli olan. Dersin anlatımı, kullanılan materyaller, ortam tamamen araçtır.

Dünya nimetlerinin tamamı, iyi bir kul olma amacına hizmet eden araçlardır. Aksi halde kişide yanlış anlayışlar hâkim olur. Ve bunun sonu ise her iki dünyada da hüsrandır. 

Tolstoy'un dediği gibi;
"Mutluluk yaşadığın hayat tarzında değil, hayata bakış tarzındadır." 

Kemal SAYAR' ın bu sözü ana fikir olarak alan güzel bir açıklaması vardır.
"Bir mabet yapımında çalışan üç işçiye ne yaptığı sorulur. 
İlki, ‘gördüğün gibi taş kırıyorum’ der, 
ikincisi ‘ailemin rızkını çıkarıyorum’. 
Üçüncüsü neşeyle şöyle cevap verir: 
‘Büyük bir mabet inşa ediyorum’. 
Kendimize seçtiğimiz ufuk, hayattaki duruşumuzu da tayin eder."

Araçlar amaca ulaşmak için kullanılmalıdır. Her şey hak ettiği yerde olmalıdır. Her şeye hak ettiği değer verilmelidir. 

Deepak Chopra’nın çok güzel bir şekilde ifade ettiği gibi, 
“Hayatın amacı, amaçlı bir hayattır”. 
Aksi halde, araçlar amaç edinilir ve dünyamızı karartırız. 

Araçlarımızın her zaman amaçlarımıza ulaşmak için birer yardımcı olduğunubilip o şekilde hareket etmek dileğiyle.

        Meryem KAYA