Son Şair

Güneşi kaybettik, bulamadık bir serap
Gecede kaybolduk, bulamadık bir mehtap

Sessizliği kır artık, bozulsun büyüler
Çözülsün artık dilindeki kör düğümler

Uyan, unutma yalnız sen kaldın
Biliyorum elinde kaleminle kaldın

Lal olmuş mazlumlara ses ol, hece ol
Dertlere tercuman, acılara merhem ol

Ey hazan mevsiminde mahzun kalan şair
Kelime tuğlalarıyla ör gariplere bir şehir

Şehirler inşa et belki bir dua olur
Kimbilir mazluma belki umut olur

Belki Selahhadini anlar birileri
Yıkılır enaniyetleri, kırılır kibirleri

Yaz şairim, inanmış azların zaferini
Belki doğurur bir anne dava neferini

Yiğitler gitti geriye yetimler kaldı
Tarih yazanlar bitti tahliller kaldı

Sen kaldın, derdin, yüreğin ve kalemin
Vaz geçme bitecek kışın ve acı kederin

Ey yiğitlerin hayali Selahaddin'in minberi
Yakın ve haktır bil Kudüsün özgür haberi

Şairler bile sussa tamamlanacak o Nur
Yazılmıştır değişmez kaderde, bu sudur

Ey yüreğinde umut taşıyan genç muvahhit
Fetih günü yürekler tevhid, kelime-i tevhit

                                              Meryem Mihrâbi